Παιδοψυχιατρική – Σε ποιους απευθύνεται
Η Παιδοψυχιατρική είναι μία ειδικότητα της Ιατρικής που συνενώνει πλήθος επιστημών: Αναπτυξιακή Παιδιατρική, Παθολογία, Γλωσσολογία, Νευρολογία, Νευροβιολογία, Φιλοσοφία κτλ. Απευθύνεται σε παιδιά και εφήβους, εξετάζοντας άτομα από την αρχή της ζωής μέχρι το τέλος της εφηβικής ηλικίας.
Ασχολείται με την παρατήρηση και τη θεραπευτική προσέγγιση:
- πλήθους ανεπιθύμητων συμπεριφορών
- αγχωδών διαταραχών
- μαθησιακών δυσκολιών
- νευροβιολογικών διαταραχών
- υπερκινητικότητας- διάσπασης προσοχής
- νευρογενούς ανορεξίας- παχυσαρκίας
- συναισθηματικών διαταραχών
- νοητικής υστέρησης
- Αυτισμού
- συναισθηματικής ανωριμότητος- χαμηλής αυτοεκτίμησης
- διαταραχών του λόγου, τραυλισμού
- διαταραχών ταυτότητος φύλου
- δυσλεξίας -δυσπραξίας
- ψυχωτικών καταστάσεων
- χρόνιας νόσου
- ενούρησης- εγκόπρισης
- παραμέλησης- κακοποίησης
- πρώιμης ήβης
- ενδοοικογενειακής και σχολικής βίας
- δύσκολου ταμπεραμέντου
- ουσιοεξαρτήσεων
- εξάρτησης από το διαδίκτυο, κ α
Αυτά θα πρέπει να αντιμετωπίζονται από την πρώτη κιόλας στιγμή που εμφανίζονται, διότι η ωρίμανση του παιδιού δεν είναι ικανή να τα αντιστρέψει ούτε να επιλύσει τις δευτερογενείς συνέπειες που προκύπτουν. Η όποια διαταραχή φαίνεται ότι έχει ρίζες στα γονίδια, λίπασμα το περιβάλλον και οι καρποί της είναι πικροί και δύσπεπτοι.Συχνά οι γονείς αργούν να απευθυνθούν στον Παιδοψυχίατρο με το σκεπτικό πως η κατάσταση θα επιλυθεί από μόνη της, με τη χρήση λογικής επιχειρηματολογίας ή με την ωριμότητα.
Συχνά άτομα του περιβάλλοντος τους πείθουν πως δε χρειάζεται να δεχτούν επιστημονική βοήθεια. Ακόμη και λίγοι- ευτυχώς- επιστήμονες, συμβουλεύουν τους γονείς να περιμένουν. Θεωρούν ότι το παιδί θα μεγαλώσει και θα το πείσουμε να μην αγχώνεται, να μη φοβάται ή ότι θα ξεκινήσει να μιλάει και να αποδίδει άριστα γνωστικά και μαθησιακά και θα τα καταφέρει όλα μια χαρά. Θα κόψει κακές συνήθειες και ιδεοτροπισμούς ( άστοχοι και ανεπαρκείς χαρακτηρισμοί διαταραχών και δυσκολιών, που χρήζουν επιστημονικής αντιμετώπισης και μόνο).
Δυστυχώς αυτοί που τελικά ασκούν επιρροή στους γονείς και τους καθησυχάζουν, δεν θα επωμιστούν την ευθύνη μιας δυσμενούς εξέλιξης. Έτσι συχνά οι γονείς καταλήγουν στον ιατρό με ένα παιδί που υποφέρει από χρόνια κατάσταση, η οποία , χωρίς να είναι σοβαρής φύσεως, στην αρχή της, στη μονάδα του χρόνου δυνητικά περιπλέκεται και γίνεται δυσεπίλυτη.
Στα πλαίσια άσκησης της Ειδικότητος, σκόπιμη και αναγκαία κρίνεται η απρόσκοπτη συνεργασία με την οικογένεια και το Εκπαιδευτικό πλαίσιο του παιδιού- εφήβου.
Η Ελληνική και η διεθνής βιβλιογραφία, η έρευνα και η κατηγοριοποίηση όλων των προαναφερθέντων καταστάσεων που εξετάζει η ειδικότητα, δίνουν επίπτωση και στατιστικά στοιχεία, μη ικανά να αγνοηθούν. Η έγκαιρη και έγκυρη διάγνωση, δρουν ψυχοπροφυλακτικά και διασφαλίζουν την υγιή περαιτέρω ανάπτυξη του ατόμου. Θώμη Κουμπούρα
Leave a reply →