Για ότι τραβάει το κορμί, τα φταίει το κεφάλι… Διαταραχή Σωματοποίησης
Νόσος με πολλά συμπτώματα ,κυρίως σωματικά ενοχλήματα και άλγη, χρόνια και υποτροπιάζουσα, με έντονο αίσθημα φιλασθένειας. Οι πάσχοντες υποφέρουν πραγματικά και δεν υποκρίνονται για να κερδίσουν κάτι. Πάνω από το 10% των ασθενών που επισκέπτονται τα επείγοντα των γενικών Νοσοκομείων, πάσχουν από τη Διαταραχή αυτή. Όλοι έχετε βρεθεί αντιμέτωποι με έντονα και επαναλαμβανόμενα σωματικά ενοχλήματα παιδιών και εφήβων.
Προκαλείται σημαντική έκπτωση της ενεργητικότητας, της κοινωνικότητας, του σχολικού βίου και της απόδοσης αλλά και της ευχαρίστησης που αντλείται από την καθημερινότητα. Δεν υπάρχει διάθεση για εμπλοκή σε δραστηριότητες και το ενδιαφέρον είναι μειωμένο. Η πρόγνωση είναι μέτρια ως κακή χωρίς εντατική ψυχοθεραπεία. Η πιθανότητα νόσησης είναι 1% στο γενικό πληθυσμό. Βέβαια οι στατιστικές παρατηρήσεις και η κλινική μελέτη των περιστατικών , δείχνουν ότι τα ποσοστά είναι πολύ υψηλότερα. Τα κορίτσια προσβάλλονται πιο συχνά από τα αγόρια, με διπλάσια συχνότητα.
Αίτιοπαθογένεια της διαταραχής:
Ψυχοκοινωνικοί παράγοντες: τα συμπτώματα αποτελούν καταστολή ή απώθηση αισθημάτων θυμού προς τρίτους με στροφή του θυμού αυτού προς τον εαυτό.
Υπάρχει αυτοτιμωρητική διάθεση του ατόμου.
Η χαμηλή αυτοεκτίμηση επίσης χαρακτηρίζει τους ασθενείς. Συχνά θεωρούν ότι δεν τα καταφέρνουν να ανταποκριθούν ικανοποιητικά στις προσδοκίες και οι απαιτήσεις από τον ίδιο τους τον εαυτό είναι υπέρμετρες. Υπάρχουν γνήσια καταθλιπτικά στοιχεία που συχνά έχουν να κάνουν με μια στρεβλή αντίληψη για την καθημερινή εμπειρία, με το πώς δηλαδή ο ασθενής επεξεργάζεται τα εισερχόμενα μηνύματα. Εμπλέκονται γενετικοί παράγοντες. Υπάρχει θετικό οικογενειακό ιστορικό.
Η ψυχοδυναμική θεώρηση μας λέει ότι επιθυμίες, συγκρούσεις ή ενορμήσεις που δεν είναι δυνατό να εκφραστούν διαφορετικά, εκδηλώνονται μέσω σωματικών ενοχλημάτων. Το άγχος μετατρέπεται σε σωματικό ενόχλημα.
Η διαφορική διάγνωση είναι δύσκολη διότι πρέπει να αποκλεισθεί πλήθος σωματικών και άλλων ψυχικών παθήσεων.
Οι ασθενείς υποβάλλονται σε πλήθος εργαστηριακών ελέγχων και επισκέπτοναι συναδέλφους ιατρούς άλλων ειδικοτήτων κατ΄επανάληψη.
Η πορεία είναι χρόνια με εξάρσεις και υφέσεις. Συχνά διενεργούνται χειρουργικές επεμβάσεις , εξειδικευμένοι και περίπλοκοι οργανικοί έλεγχοι. Όλα αυτά ταλαιπωρούν τον ασθενή, την οικογένειά του και επιβαρύνουν το Σύστημα Υγείας .Σε άλλες χώρες έχουν γίνει έρευνες που δείχνουν τις μεγάλες καθυστερήσεις στα επείγοντα των Νοσοκομείων και το οικονομικό κόστος στον κρατικό προυπολογισμό
Άλλο επικίνδυνο στοιχείο είναι η εξάρτηση των ασθενών αυτών από ουσίες, και οι ανεπιθύμητες παρενέργειες που προκύπτουν από τη μακροχρόνια χρήση φαρμάκων.
Όπως αναφέρθηκε, συνυπάρχει συχνά κατάθλιψη είτε στα πλαίσια της συννοσηρότητας, είτε διότι διενεργείται τόσος άκαρπος έλεγχος που τελικά αφήνει ανικανοποίητο τον ασθενή(γιατί δε βρίσκουν τι έχω; ).
Επειδή υπάρχει κίνδυνος ανάπτυξης εξάρτησης από φάρμακα , τα αγχολυτικά και τα αντικαταθλιπτικά , χορηγούνται μόνο όταν αυτό κρίνεται απολύτως αναγκαίο.
Εφαρμόζεται μακροχρόνια ψυχοθεραπεία που αποσκοπεί στην υποστήριξη και την ανακάλυψη –από μέρους του ασθενούς – της φύσης της Διαταραχής. Επίσης τον αποτρέπει από τον άσκοπο κύκλο εξετάσεων και εναλλαγής πλήθους ιατρικών ειδικοτήτων. Ταυτόχρονα ο ασθενής μαθαίνει να διαχειρίζεται διαφορετικά τις ψυχοσυγκρούσεις του και να γίνεται λειτουργικός.
Θώμη Κουμπούρα, Παιδοψυχίατρος
Leave a reply →